Daan zat al enige tijd op een gesloten afdeling in een extra beveiligde kamer. Vanwege zijn agressieve gedrag werd hij steevast met meerdere medewerkers benaderd. Omdat deze situatie een te grote wissel trok op de afdeling werd aan Dunk gevraagd om tijdelijk ondersteuning te bieden en de begeleiding van Daan over te nemen.

Met een team van vijf mensen hebben we Daan twee maanden intensief begeleid, samen met een deel van het vaste team.

Daan leerde ons kennen en wij hem. In de samenwerking met Daan werd duidelijk dat het van belang is om hem steeds opnieuw het vertrouwen te geven en steeds opnieuw te beginnen wanneer het in de samenwerking even niet lukte. We namen het initiatief de natuurlijke reactie om te draaien. Met andere woorden: niet na het zien van gewenst gedrag de hoeveelheid begeleiding omlaag brengen. Maar juist de begeleiding omlaag brengen om zodoende vertrouwen in hem (en zijn controle) uit te stralen.

​

Daan heeft steeds op tijd kunnen aangeven wanneer de spanning hem te hoog werd. Samen kregen we steeds duidelijker in beeld wat voor hem spanningsverhogende situaties waren. Hier konden we goed over praten en ervoor kiezen om zulke situaties al dan niet aan te gaan.

Daan heeft veel humor, hij houdt van grappen en van muziek en voetbal is zijn passie. Het was dan ook een belangrijk onderdeel in de begeleiding van Daan om hier bewust vorm aan te geven, ook al was de ruimte soms beperkt.

Samen met het vaste team en de organisatie hebben we in die twee maanden de zorg kunnen bieden die Daan nodig had. Binnen de (soms beperkte) mogelijkheden in de bestaande context.

Daan heeft ermee ingestemd dat hij naar een andere kliniek zou worden geplaatst, aangezien ze hem daar intensieve begeleiding en behandeling kunnen bieden.

Als afronding en als afscheid hebben we Daan, samen met een teamlid van ons en iemand van het vaste team, naar zijn nieuwe tijdelijke woonplek gebracht. Toevallig reden we langs een Mc Donald, dus daar moest nog wel even via de McDrive gereden worden.